Zingen: 7 heksen...

De 2e muziekopdracht was een liedje zingen. Maar niet zomaar een liedje zingen. Het moest een liedje zijn voor de bovenbouw. Gelukkig is 7 heksen... voor de bovenbouw nog uitdagend genoeg. Dit liedje kende ik al van Sesamstraat. Zij hebben hun eigen versie ervan gemaakt met een grappige animatie. Ik heb zelf ook leuke herinneringen aan dit lied. Op mijn oude basisschool hadden we elke week weekafsluiting. De hele school en ouders en opa's/oma's mochten komen kijken. We hebben dit lied toen met de klas opgevoerd en ik was 1 van de gelukkigen die solo een ingrediënt mocht opnoemen. En nu, zo'n 10 jaar later, mag ik het hele lied solo zingen.

Mijn versie heeft volgens mij meer weg van die van Sesamstraat dan degene die in Eigenwijs staat. Helaas kon ik er geen bladmuziek of karaoke versie van vinden. Mijn versie begint met een B.
De link naar de Sesamstraat uitvoering: https://www.youtube.com/watch?v=07Bdn95AKTg

Inleiding 

We zetten alle tafels en stoelen aan de kant en een stuk of vier tafels in het midden, dit is de soepketel. In het lied dansen de heksen om de ketel, dit is wat de kinderen ook gaan doen. Ze moeten zich voorstellen dat ze heksen zijn en dat de tafels hun heksenketel is. Ik zet het lied op terwijl ze dit doen, zo horen ze het lied al een paar keer.

kern

Nu begint het aanleren. Ze hebben het lied al gehoord, dus vraag ik ze mee te tellen met hoeveel heksen er nog zijn op het begin van het liedje. Ook de zin:'ze dansen om de ketel' mogen ze al meezingen. Deze zing ik eerst voor zodat ze de goede melodie in hun hoofd hebben. 'Floep' een stukje verder wordt ook meegezongen en tot slot ook de ingrediënten van de soep. Ik zet ze allemaal op volgorde op het bord zodat de kinderen ze kunnen oplezen. De rest van het lied zing ik zelf.

Als dit soepel gaat komen er wat zinnen bij. In plaats van alleen tellen mogen ze '7 heksen bij elkaar' zingen. Ik zing dan: 'maken een heel vreemd soepje klaar'. Vervolgens zingen de kinderen: 'ze dansen om de ketel' en ik weer: 'maar wat een pech', de kinderen: 'eentje neemt een slok', samen: 'Floep' en ik: 'nou is ze weg!'. 'Spinnenkop met spruitjes, knekel met kandij!' schrijf ik in z'n geheel op het bord. Deze woorden worden namelijk snel achter elkaar uitgesproken en zo zien ze duidelijk wat ze moeten zingen. Het einde zing ik en de ingrediënten doen de kinderen. 

Waarschijnlijk zijn er snel genoeg kinderen die het hele lied mee kunnen zingen aangezien het 6 keer herhaald wordt. Alleen het laatste gedeelte, als er nog 1 heks over is, is anders. Deze gaan we nu apart oefenen. Ik teken plaatjes op het bord die symbool staan voor de zinnen/zinsdelen:

1 heksje lacht gemeen > lachend heksenhoofd

die soep is nu voor mij alleen > heksje bij soepketel

ze danst om de ketel > ketel met muzieknoten

maar lacht te vlug > lachende heks met horloge/klok

want daar zijn opeens, floep, de heksen t'rug! > 7 heksen hoofden

spinnenkop met spruitjes knekel met kandij > stond al op het bord

wat een goeie soep, daar hoeft niets meer bij > ketel met duim

Op deze manier is goed te onthouden wat er gezongen moet worden zonder de kinderen de tekst te geven. Zo leren ze het beter uit hun hoofd.

Nu het liedje in z'n geheel. Ik laat alles wat al op het bord stond er staan, dan kan ik het aanwijzen als we bij een bepaald gedeelte zijn. De eerste 2 keer zing ik nog mee. Daarna mogen ze het zelf proberen. Ik help ze nog wel door aan te wijzen waar ze zijn op het bord. Als dit goed gaat wijs ik niks meer aan en later haal ik alles behalve de ingrediënten van het bord af. Dan zingen ze het lied zelfstandig.

Afsluiting

Nu kunnen ze het lied zingen zonder hulpmiddelen. Als afsluiting doen we het lied nog 1 keer, maar dan moeten ze tijdens het lied weer rond hun ketel dansen als heksen. Omdat ze nu moeten dansen en zingen tegelijk is goed te testen of ze het lied beheersen. Ook kun je 6 van de kinderen 1 van de ingrediënten solo laten zeggen. Zo wordt het al echt een voorstelling.

Als allerlaatst moeten de tafels en stoelen weer op hun plek gezet worden en bespreken we daarna kort welke stukken ze moeilijk vonden en welke makkelijk.